Wystawa w dniach: 2016-08-01 do 2016-08-13
Galeria Lufcik
Wernisaż: 2016-08-01 18:00

„Tekę grafik Zmartwychwstałe Miasto rodzi ludzi Nieśmiertelnych dedykuję mojemu Miastu – Warszawie. Te grafiki to moja próba opowiedzenia o unikalnej przestrzeni Warszawy na przełomie XIX – XXI wieku, w trakcie jej trzech najbardziej dynamicznych przeobrażeń. W dwóch z nich mogłam uczestniczyć osobiście. Jestem warszawianką z kolejnych pokoleń. Historia umieściła mnie w samym centrum przemian. Z okna mojego rodzinnego M2 mogłam obserwować bezpośrednio, przez kolejne dni, jak przestrzeń wokół mnie przekształcała się, następowały kolejne fazy de – i – rekonstrukcji. Skala prezentacji, skala przetaczających wizualiów stały się dla mnie źródłem inspiracji artystycznych. Fascynowały; dynamika materii architektonicznej i ładunek informacji, które z sobą niosły. Informacji o aspiracjach i zmaganiach budowniczych oraz informacji o losach mieszkańców.

XIX wiek – Warszawa jako wielki cmentarz. Po zrywie Powstania 1944 roku miasto zostało zrównane z ziemią. Ponad 85% budynków splądrowanych, a następnie metodą konwencjonalną zgruzowanych i wypalanych osiągając skalę zniszczeń przekraczającą zniszczenia Hiroshimy – światowego symbolu miasta zagłady (79%) . Urodziłam się na gruzach Muranowa w latach 50-tych (teren gdzie w czasie okupacji niemieckiej znajdowało się Getto). Gruzy były moim placem zabaw dziecięcych. Tutaj otrzymywałam niekonwencjonalne lekcje historii. Gołymi rękami mogłam jej dotykać. Bawiłam się pośród XVIII i XIX – wiecznych, odsłoniętych fundamentów zabytkowych okolic Osi Saskiej Warszawy. Na fundamentach przedwojennej infrastruktury, bezpośrednio, często wprost na gruzach pośpiesznie wznoszono nowe budynki, przebijano nowe ulice w myśl nowych założeń porządku społecznego. Obecność uprzedniego przedwojennego miasta, gwałtownie unicestwionego, pozostawiona w murach trauma jego ginących mieszkańców towarzyszyły nieustannie mojemu dzieciństwu. Odnajdując ich fizyczne ślady, nie mogłam oprzeć się uczuciu realności tych obecności; jakby dwa miasta wciąż istniały, nałożone warstwowo – jedno nad drugim. Historię przedwojenną poznawałam z przekazów mojej zdekompletowanej w trakcie wojny rodziny. Historię Powstania Warszawskiego 1944 roku poznałam z przekazów matki, harcerza Szarych Szeregów, sanitariuszki i łącznika Powstania. Dla niej każdy skrawek miasta stanowił bolesny cmentarz. Tutaj pogrzebani, pozostali na zawsze jej bliscy.

XX wiek – wielki plac budowy. W latach 50-tych, przy niezwykłej determinacji budowniczych następowała odbudowa miasta w duchu Stalinowskim. Zamieszkałam z rodzicami w samym centrum odbudowy; na przecięciu historycznej Osi Saskiej i nowoprzebijanej Osi Stalinowskiej; na skrzyżowaniu ulicy Elektoralnej i ulicy Marchlewskiego (dzisiaj aleja Jana Pawła II) we właśnie wzniesionym stalinowskim czworoboku mieszkalnych budynków z rustyką, podcieniami, ze żłobkiem i przychodnią pośrodku (Mirów). W M2 w bezpośredniej bliskości Pałacu Kultury i Nauki im. Stalina, który witał mnie codziennie z mojego okna. Patrzyłam jak jedno po drugim znikały wielkie gruzowiska.

XXI wiek – plac przebudowy. Na przełomie millenium (II – III) po kolejnej zmianie społeczno-politycznej nastąpiła korporacyjna przebudowa dzielnicy; znikały ostatnie enklawy gruzów a powstawały wysokościowe wieże – biurowce banków i korporacji tym razem bez mieszkalnego zaplecza socjalnego. Ta właśnie okolica zyskała nazwę „Manhattan Warszawski”. Hanna Haska

Hanna Haska. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1976). Dyplom w pracowni plakatu prof. Henryka Tomaszewskiego. Kontynuowała edukację w Kansas City Art Institute, USA i w Digital Media Studio przy Uniwersytecie Toronto, Kanada. Specjalizuje się w grafice artystycznej przy użyciu rysunku i technik cyfrowych. Tematyka; tożsamość kulturowa i mistyka. Tworzy teki grafik „Archiwum Miejsc” i „Podróże Mistyczne” poświęcone podstawom kultury Europy oraz autobiograficzne „Zmartwychwstałe Miasto” dedykowane miastu stołecznemu Warszawie i jego dramatycznej historii. Architektura stanowi dla mnie niezwykłą metaforę; jest najtrwalszą formą sztuki, gdzie przez wiele setek lat myśl budowniczych pozostaje wciąż dostępna uważnym obserwatorom.

Prezentowała swoje prace na wystawach indywidualnych i grupowych m.in.: W Polsce: Państwowe Muzeum na Majdanku, Muzeum Archidiecezjalne we Wrocławiu, w Krakowie, w Warszawie, Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie, Muzeum Niepołomickie Zamek Królewski, Planty Międzynarodowe Triennale Grafiki, Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Krakowie, Centrum Kultury Zamek w Poznaniu, Europejskie Centrum Kultury „Logos” w Łodzi, Pałac Obory, Ratusz Dzielnicy Ursynów m. st. Warszawy, Wydz. Informacji i Kultury Ambasady Japonii, galeria DAP Związek Polskich Artystów Plastyków, Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, Pałac Kultury i Nauki, Galeria Krytyków Pokaz, Galeria Elektor, Klub Kultury Saska Kępa w Warszawie. W innych krajach Europy: Parlament Europejski w Brukseli, Belgia, Barbican Centre w Londynie, Wielka Brytania, Museo Civico w Cremonie, Italia, Centrum Wystawowe Manege w Petersburgu, Rosja, Muzeum Dalarnas w Falun, Szwecja. W Ameryce: Mercer Union, Centrum Sztuki Współczesnej, Newman Centre, Universytet Toronto, Międzynarodowe Centrum Wystaw, Art Square Gallery, John B. Aird Gallery, Glenhyrst Art Gallery of Brant w Toronto, Kanada, Galleria Agora, Yavitz Center w Nowym Jorku, USA. W Azji: Muzeum Miejskie Sztuki Hyogo w Kobe, Metropolitarne Muzeum Sztuki w Tokio, Japonia, National Taiwan Museum of Fine Arts, R.O.C., Muzeum Sztuki Millennium Monument w Pekinie, Chiny.

Laureatka nagród: wyróżnienie ogólnopolskiego konkursu „Warszawski Pejzaż” (Warszawa 2014), grantu światowej Fundacji Pollock-Krasner (USA 2006), nagrody światowego konkursu sztuki „Renesans” (Muzeum Miasta Kobe, Japonia 2005), złotego medalu kanadyjskiego stowarzyszenia grafików CAPIC (Kanada 1999). W 2005 roku Richard Noyce, przewodniczący jury Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie, wybiera jej prace do albumu „Grafika na krawędzi” prezentującego 45 wyselekcjonowanych grafików świata, których innowacyjne podejście przesuwa granice medium. W 2012 roku zostaje jednym ze zwycięzców światowego konkursu ”Olimpiada Sztuki” i prezentuje swoją grafikę w Londynie, na wystawie towarzyszącej Igrzyskom Olimpijskim 2012. Wystawa następnie tworzy wędrującą kolekcję ”Kreatywne Miasta Świata”.

Hanna Haska