Grzegorz Stec urodził się w 1955 roku w Krakowie. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie również aktualnie mieszka. Jego dzieła wystawiane były na ponad 50 wystawach indywidualnych w Polsce oraz za granicą, np. Niemcy, Szwecja, Francja, USA.

Od 1996 do 2002 był członkiem The Society for Arts w Chicago, gdzie odbyły się m.in. wystawy: Letters to the Mastres (1996), Exodus or Carnival? (1997) i Aqueducts of Dream (1998). Swoje prace wystawiał również w Nowym Jorku, m.in. w Konsulacie Generalnym Rzeczpospolitej Polskiej (2008) oraz w Fundacji Kościuszkowskiej (2009).

Ostatnie duże wystawy artysty odbyły się w Pałacu Sztuki w Krakowie (2012), Centrum Sztuki Współczesnej „Solvay” (2014), Instytucie Polskim w Lipsku (In Licht und Schatten, 2014), Centrum Kultury Żydowskiej na krakowskim Kazimierzu (2011, 2014), w galerii Abakus w Berlinie (marzec – maj 2015 r.). 

Grzegorz Stec brał czynny udział w przygotowaniu scenografii oraz inscenizacji do spektaklu Antygona Sofoklesa, który odbył się w Teatrze MIST. Jego twórczość przedstawiana była m. in. na plakacie VI Wielkanocnego Festiwalu Ludwika van Beethovena (2002), na licznych publikacjach książkowych, znajdują się w wielu prywatnych kolekcjach (m.in. Chrisa Sztybera). Powstał również film o dziełach Grzegorza Steca, który nakręciła telewizja TVP w reżyserii Cezarego Nowickiego, pt. Zadreęcza mnie zapach czerni (1991).

Artysta udziela się także w świecie poetyckim wydając dwa tomiki swojej poezji „Nikt tu nie szuka odpowiedzi” (1999) oraz Melencolia (2007).

O SZTUCE GRZEGORZA STECA

Malarstwo Grzegorza Steca zajmuje miejsce osobne we współczesnej sztuce. To artysta na wskroś oryginalny, reprezentujący typ sztuki wizyjnej, zrodzonej z impulsu podświadomości, a zarazem mocno nasyconej refleksją na temat współczesnego świata. Jego malarstwo usytuować można między abstrakcją i figuracją. Charakteryzuje je bogactwo kompozycji, barw i struktur – od prostych form po gęste kompozycje horror vacui, od czystej i wyrazistej kolorystyki, po prace monochromatyczne i wręcz czarno-białe. Steca najbardziej interesuje tłum – skłębiona, zdeformowana masa, dręczona przez szaleństwa i traumy. Artysta mistrzowsko tworzy efekty świetlne, które nadają obrazom duchowy wymiar, tak zaprzepaszczony we współczesnej sztuce. Światło jest bohaterem wielu jego prac, zwłaszcza czarnych obrazów, które stanowią najbardziej oryginalną część jego malarstwa. Te ascetyczne malarskie improwizacje są często próbą wizualizacji czystego światła. Grzegorz Stec wypracował własną technikę malarstwa olejnego, która w przypadku czarnych obrazów polega na osiąganiu technicznych efektów zbliżonych do mezzotinty, zaś w przypadku barwnych płócien na spontanicznym, intuicyjnym tworzeniu podczas pierwszych gorących sesji, a potem mozolnym i perfekcyjnym dopracowywaniu detali.

Tagi: Grzegorz Stec, Grzegorz Stec malarstwo,