Leon Tarasewicz urodził się w 1957 roku w Stacji Waliły na Białorusi. Jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Tadeusza Dominika. Aktualnie, na tejże uczelni, na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii jest profesorem malarstwa.

Nawiązał współpracę z wieloma galeriami sztuki, wśród nich warszawska Galeria Foksal, poznańska Galeria Ego, a także lubelska Galeria Biała. W 2008 roku został ambasadorem Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego.

Podkreśla swe białoruskie korzenie i aktywnie działa na polu kultury tej mniejszości w Polsce. Podtrzymuje emocjonalną więź z tym, co stanowi o charakterze stron rodzinnych – naturą.

Z czasem odszedł od inspiracji pejzażem, zagłębiając się bardziej w intensywną kolorystykę i bogatą fakturę. W ostatnim czasie zaangażował się w sztukę konceptualną oraz instalacje, które tworzy nie tylko w przestrzeniach galeryjnych, ale również w przestrzeniach miejskich tworząc monumentalne dzieła.

Najwięcej publikacji dotyczących jego twórczości zawiera katalog ekspozycji w Zamku Ujazdowskim.

Oryginalne dokonania artystyczne przyniosły mu wiele prestiżowych nagród, m. in: Nagrodę im. Jana Cybisa (za 1998 rok), Nagrodę Fundacji Zofii i Jerzego Nowosielskich (za 1999 r.), Paszport „Polityki” (za 1999 r.) oraz Nagrodę Wielką Fundacji Kultury za rok 2006.

W roku 1999 nie przyjął Nagrody Artystycznej Prezydenta Białegostoku – w proteście wobec prowadzonej przez tamtejsze władze polityki podsycającej, jego zdaniem, spory między ludnością białoruską i polską.