SIEKIEREZADA..i… | LUSTYK – WIECZOREK – KUCZ
07 – 19.05.2015 r. | Galeria LUFCIK
Dom Artysty Plastyka Warszawa, Mazowiecka 11A
Wernisaż: 7.05.2015 r., godz.19:00
Bogusław Lustyk uczestniczył w ponad 60 indywidualnych i zbiorowych wernisażach w Polsce, Francji, Belgii, Niemczech, Rosji, Australii i USA („Horses in motion” Kentucky Derby Museum, 1996). Od kilku lat prowadzi „Lustyk Art Studio & Gallery” w Saratoga Springs. Jesienią 2004 r. zapoczątkował artystyczną akcję „Ogród tańca”, ustawiając w miejskiej przestrzeni płaskie sylwetki postaci, które zwracały uwagę wysokością (ponad 2 metry), kolorami i dynamiką pozy. 20 z nich stoi w pobliżu Narodowego Muzeum Tańca i Izby Sław. Jednocześnie w oknach City Center pojawiły się kolorowe obrazy „Skyline Dance” dedykowane Georgowi Balanchine i Nowojorskiemu Baletowi Miejskiemu.
Artysta powtarza, że nie maluje obrazu, który wie, jak namalować. Każde dzieło jest nowym wyzwaniem: kolorystycznym, technicznym, inną drogą ekspresji. Zawsze rozpoczyna od niekonkretnej wizji. Wielokrotnie ją przekształca i uzupełnia prowadząc w kierunku realizmu. Zatrzymuje się jednak na delikatnej granicy maksymalnego uproszczenia przedstawionego świata. Cały ten proces zamyka w słowach: „jestem malarzem abstrakcjonistą, ale nie maluję abstrakcji jak abstrakcji. Moje obrazy są przedstawiające”.
Bogusław Lustyk mówi o swojej twórczości: „Nie maluję koni, nie maluję tańca. Maluję ruch. Maluję obrazy, które rządzą się regułami formy, koloru, ekspresji”.
Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni plakatu u prof. Józefa Mroszczaka i malarstwo u prof. Jerzego Tchórzewskiego (dyplom z wyróżnieniem w 1965 r.). Przez wiele lat zajmował się plakatem i za tę formę zdobył około 20 nagród i wyróżnień w ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach. Zajmuje się malarstwem, grafiką, formami przestrzennymi i rzeźbą ceramiczną. Bardzo często zmienia techniki malarskie, tworzy kolaże, przechodzi od pasteli do akrylu. Towarzyszy mu ciekawość nowych artystycznych mediów, ale jest niezwykle konsekwentny w wyborze tematów. Interesuje go ruch w każdej formie – realnej i abstrakcyjnej. Mówi, że „wszystkie obrazy są wibracją”.
Z inspiracji postacią ludzką powstało „Dotykanie snów” podzielone na cykle m.in. „Opętanie”, „Tańce meksykańskie”, „Figury mistyczne”, „Kwiaty”, „Namiętność”. Inna seria prac (również wykonana w technice suchej pasteli) opowiada o życiu na scenie i wokół sceny. „Obok teatru” to metaforyczny obraz wewnętrznych przeżyć aktora (cykl prezentowany w Teatrze Narodowym w Warszawie, 2002)
Bogusław Lustyk uczestniczył w ponad 60 indywidualnych i zbiorowych wernisażach w Polsce, Francji, Belgii, Niemczech, Rosji, Australii i USA („Horses in motion” Kentucky Derby Museum, 1996). Od kilku lat prowadzi „Lustyk Art Studio & Gallery” w Saratoga Springs. Jesienią 2004 r. zapoczątkował artystyczną akcję „Ogród tańca”, ustawiając w miejskiej przestrzeni płaskie sylwetki postaci, które zwracały uwagę wysokością (ponad 2 metry), kolorami i dynamiką pozy. 20 z nich stoi w pobliżu Narodowego Muzeum Tańca i Izby Sław. Jednocześnie w oknach City Center pojawiły się kolorowe obrazy „Skyline Dance” dedykowane George’owi Balanchine’owi i Nowojorskiemu Baletowi Miejskiemu.
Artysta powtarza, że nie maluje obrazu, który wie, jak namalować. Każde dzieło jest nowym wyzwaniem: kolorystycznym, technicznym, inną drogą ekspresji. Zawsze rozpoczyna od niekonkretnej wizji. Wielokrotnie ją przekształca i uzupełnia prowadząc w kierunku realizmu. Zatrzymuje się jednak na delikatnej granicy maksymalnego uproszczenia przedstawionego świata. Cały ten proces zamyka w słowach: „jestem malarzem abstrakcjonistą, ale nie maluję abstrakcji jak abstrakcji. Moje obrazy są przedstawiające”.
KONRAD KUCZ
Grafik i kompozytor spod znaku minimal ambientu. Autor okładek płytowych, a także oprawy muzycznej czołówek programów telewizyjnych, filmów dokumentalnych i sztuk teatralnych. Znany z zespołu Futro. Założyciel industrialnej grupy Nemezis. Na swoim koncie ma współpracę między innymi z Gabą Kulką, Justyną Steczkowską, Noviką oraz Karoliną Kozak. Urodził się w 1966 roku. Absolwent Wydziału Grafiki warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jego specjalnością jest grafika warsztatowa – akwaforta (tak zwana grafika wklęsła) oraz zbliżona do niej akwatinta (rodzaj druku wklęsłego), a także druk ręczny wspomagany techniką komputerową. Zadebiutował w 1988 roku w warszawskim klubie PARK. Potem współtworzył (razem z Wojciechem Applem), duet Shlafrock, grający collage sampli z polskiego big beatu, tak zwane elektro-retro. Do wydania płyty jednak nie doszło, gdyż nie zgodzili się na to wykonawcy oryginalnych fragmentów utworów. W 1993 roku ukazały się dwie pierwsze solowe płyty artysty –„Sny Polskie” i „Vita Contemplativa” (Życie w kontemplacji”). Dwa lata później swoją premierę miała „Vita Contemplativa – mirabilia”. W 1996 roku do sklepów trafiła „Suita tatrzańska”, inspirowana twórczością wielkich polskich kompozytorów – między innymi Karola Szymanowskiego i Henryka Mikołaja Góreckiego. Całość wygenerowana została za pomocą samplerów oraz syntezatorów. Pozostając w klimacie, w 1997 roku fani otrzymali kolejny krążek artysty – „Echa gór”. Dwa lata później wydany został longplay „Cosmo”, utrzymany w stylistyce electro, a także dwie pozycje ambientowe – „Babie lato” i „Bezkresne łąki”. Zbiegło się to w czasie z powstaniem Futra, jednego z pierwszych klubowych zespołów na polskiej scenie muzycznej. Tymczasem, w 2000 roku ukazało się wydawnictwo „Live”, na którym umieszczono przegląd dotychczasowej działalności koncertowej artysty. Rok później Futro wydało swój debiutancki longplay. Nie zwalniając tempa, w 2002 roku Kucz zaprezentował swój kolejny album studyjny – „Waltornium”. Rok 2003 był dla artysty wyjątkowo pracowity. Po pierwsze, wyprodukował i w części skomponował materiał na longplay „Served by MyHouse” projektu WAXFOOD, a po drugie – na rynku ukazały się jego trzy ambientowe płyty – „Venta”, „Wrzosowiska” (będące przykładem ambientu orkiestrowego) oraz „Soporus” (z gościnnym udziałem Wojciecha Appla) W 2004 roku pojawił się gościnnie na płycie Noviki, znanej z grupy Futro. Równocześnie ukazał się dwupłytowy album Kucza – „Nagrania bardzo archiwalne 1989–2004”, podsumowujący dwadzieścia pięć lat jego pracy artystycznej. Rok później, wspólnie z Applem, napisał muzykę na debiutancki album Małgorzaty Kożuchowskiej – „Kożuchowska śpiewa z Futrem”. W 2007 roku skomponował dwie piosenki („Choć wieje, pada, grzmi” oraz „”Babie Lato”) na płytę Justyny Steczkowskiej „Daj mi chwilę”, a także, razem z Karoliną Kozak, wydał wspólny album „Lobster”. Ponadto, jako współkompozytor, uczestniczył w powstawaniu materiału na longplay „Inbetween” polskiej formacji Nemezis. Dodatkowo, w sklepach ukazały się jego – „Tubephonium” i „Raw material”, zawierający materiał nawiązujący do stylistyki Kraftwerku oraz elektroniki przełomu lat 70. i 80. Rok później swoją premierę miały albumy – „railroad paths” i „Vita Contemplativa – litania”. W 2009 roku nawiązał współpracę z Gabą Kulką, czego bezpośrednim efektem było wydanie wspólnej płyty „Sleepwalk”. Dodatkowo, ukazały się także trzy ambientowe płyty artysty – „Tatra” oraz sygnowane jako „private edition” – „Music From The Distance 1” i „Music From The Distance 2”. Wśród swoich muzycznych fascynacji wymienia rocka, club, industrial, trans folk i chorały gregoriańskie. Uwielbia współczesną awangardę klasyczną. Podczas swoich występów używa elementów plastycznych (wideo, slajdy, scenografie) do zbudowania koncertowej scenografii. Wśród swoich idoli wymienia Kraftwerk, Vangelisa, Avro Part, Tangerine Dream, The Residents, ale największym wzorem pozostaje dla niego bezsprzecznie Brian Eno.
Jacek Yerka, Rafał Olbiński, Tomasz Alen Kopera, Jarosław Kukowski, Joanna Sierko-Filipowska, Karol Bąk, Janusz Lewandowski, Marcin Kołpanowicz, Ewa Pello, Krzysztof Wiśniewski, Edward Szutter
Tagi: Boguslaw Lustyk, DOM ARTYSTY PLASTYKA, KONRAD KUCZ, siekierezada, wystawa, wystawa Warszawa, wystawa ZPAP,