Janusz Lewandowski, „Modlitwa”, olej na płótnie, 100×145 cm, 2010,
Janusz Lewandowski, „Modlitwa”, olej na płótnie, 100×145 cm, 2010,

Sztuka ma swój rodowód w jednostce. Jest intymnym zapisem wnętrza artysty, który widzi, odczuwa, przenika naturę. Janusz Lewandowski podkreśla siebie jako jednostkę, która nie ulega wpływom masy. Pozostaje wierny sobie i tworzy sztukę bliską ziemi, na której wyrósł – i której oddaje hołd. Sztukę, którą wydobywa sięgając głęboko, docierając do swojej własnej pierwotności, zapisanej na stałe w jego „ja”. Mazowiecki pejzaż, wibrujący pustką i nagością, artysta zapełnia polnymi postaciami, które widzi i nosi pod powieką. Pulsujące, złamane i niepokojące barwy są przeczuciem zmierzchu. Tego, w którym się narodził i tego, który przyjdzie. Lewandowski powraca nie tylko do swoich korzeni, ale i tych należących do całej ziemi. Symbolika, która przenika obrazy jest swoistą deklaracją malarza, że pamięta o przeszłości, nie jest obojętny. Wsłuchuje się w mazowieckie pola, jak mały chłopiec słucha szeptów ziemi i w każdym obrazie prowadzi z nią swoisty dialog.

– Aleksandra Lewandowska