Wystawa Marii Anto w Zachęcie będzie pierwszym tak obszernym przeglądem dzieł malarki od jej śmierci w 2007 roku. Koncentruje się na twórczości z lat 60. i 70. XX wieku. Złoży się na nią około 60 obrazów  (portretów indywidualnych i zbiorowych, przedstawień zwierząt, scen alegorycznych i krajobrazów) oraz rysunki i wybór archiwaliów.

Pracom artystki wpisywanym w tradycję surrealizmu —malarstwa metaforycznego, sztuki naiwnej czy fantastyki o charakterze baśniowym — zawsze towarzyszy tajemnica i atmosfera niesamowitości. Jako profesjonalna malarka już na początku swojej pracy twórczej świadomie czerpała z dorobku sztuki naiwnej. W równym stopniu ignorowała aktualne tendencje artystyczne, jak i zasady realistycznego obrazowania. Poświęciła się figuracji będącej splotem wyobraźni, wspomnień i spraw zaczerpniętych z życia. Z dzisiejszej perspektywy twórczość Marii Anto z jej najważniejszego, dojrzałego okresu wydaje się wyjątkowo oryginalną, osobną postawą w sztuce. Obecność jej malarstwa na polskiej scenie była bezprecedensowa. Artystka zrealizowała ogromny zespół prac dochodząc w swojej twórczości do niekwestionowanego indywidualizmu malarskiego.

Wystawa i towarzysząca jej publikacja odkryją na nowo nie tylko twórczość Marii Anto, ale również przybliżają zagadnienia związane z praktyką artystyczną kobiety-malarki, która z sukcesem przez kilka dekad funkcjonowała w środowisku zdominowanym przez mężczyzn.

Maria Anto – studia na wydziale malarstwa warszawskiej ASP, w pracowniach prof. Stefana Płużańskeigo i prof. Michała Byliny. Dyplom ’62.
Około 60 wystaw indywidualnych w Polsce i na świecie, udział w około 250 wystawach zbiorowych: ogólnopolskich, Współczesnej Sztuki Polskiej za granicą i w wystawach międzynarodowych.
Prace w muzeach w Polsce: m.in. Muzeum Narodowe w Warszawie, a także zagranicznych: np. Muzeum sztuki Współczesnej w Sztokholmie oraz w zbiorach miejskich oraz kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
Ważniejsze nagrody: Nagroda Główna na Antoniana Internatzionale- Padwa 1964, Grand Prix- Monaco 1967, Nagroda Specjalna- Barcelona ’72, Grand Prix na II Triennale Sztuki Metaforycznej- Łódź ’78, Nagroda na III Triennale Autoportretu- Radom 2000.